مدل ریاضی جدید: اندازه‌گیری زمان با ضربان قلب و وزش باد دریا
پژوهشگران کالج کینگز لندن مدل ریاضی جدیدی ارائه داده‌اند که می‌تواند حتی رخدادهای تصادفی و پیش‌بینی‌ناپذیر مانند ضربان قلب یا امواج دریا را برای اندازه‌گیری زمان به کار گیرد.
پژوهشگران کالج کینگز لندن یک مجموعه جدید از معادلات ریاضی را کشف کرده‌اند که به واسطه آن می‌توان هر دنباله‌ای از رویدادهای تصادفی و غیرقابل پیش‌بینی را به «ساعت» تبدیل کرد.
به گزارش ایتنا و به نقل از اینترستینگ انجینیرینگ، این پژوهش نشان می‌دهد که حتی پدیده‌های آشفته و غیرقابل پیش‌بینی مانند ضربان قلب یا امواج دریا می‌توانند برای اندازه‌گیری گذر زمان استفاده شوند.
به عبارت دیگر، این نظریه جدید برخلاف باور سنتی است که می‌گوید یک ساعت باید به طور منظم تیک بزند تا زمان را اندازه‌گیری کند.
دکتر مارک میچیسون، استاد ارشد فیزیک در کالج کینگز و نویسنده اصلی این پژوهش، در این باره می‌گوید: «هدف ما این بود که حداقل نیازمندی‌های لازم برای ساخت یک ساعت را پیدا کنیم. برای مثال، آیا حتی زمانی که روی یک جزیره بیابانی گیر افتاده‌اید، می‌توانید زمان را به دقت اندازه‌گیری کنید؟»
.jpg)
او می‌افزاید: «ما معادلاتی پیدا کردیم که به شما می‌گویند چگونه یک ‘ساعت’ بسازید با شمارش رویدادهای تصادفی اطراف خود، مانند امواج که به ساحل می‌خورند یا ضربان قلب شما».
در این پژوهش، پژوهشگران به بررسی فرآیندهای مارکوفی پرداخته‌اند. فرآیندهای مارکوفی به دنباله‌ای از رویدادهای تصادفی گفته می‌شود که هر رویداد جدید تنها تحت تأثیر رویداد قبلی قرار دارد.
این نوع فرآیندها در طبیعت فراوان هستند؛ از نوسانات پیش‌بینی‌ناپذیر ارزش‌های بازار سهام گرفته تا ریتم نامنظم ضربان قلب. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که با تحلیل این «جهش‌ها» یا تغییرات غیرقابل پیش‌بینی، می‌توان گذر زمان را با دقت اندازه‌گیری کرد.
گفتنی است این پژوهش می‌تواند به ما کمک کند تا درک بهتری از چگونگی اندازه‌گیری زمان توسط سیستم‌های زنده پیدا کنیم.
پژوهشگران کالج کینگز لندن یک مجموعه جدید از معادلات ریاضی را کشف کرده‌اند که به واسطه آن می‌توان هر دنباله‌ای از رویدادهای تصادفی و غیرقابل پیش‌بینی را به «ساعت» تبدیل کرد.
به گزارش ایتنا و به نقل از اینترستینگ انجینیرینگ، این پژوهش نشان می‌دهد که حتی پدیده‌های آشفته و غیرقابل پیش‌بینی مانند ضربان قلب یا امواج دریا می‌توانند برای اندازه‌گیری گذر زمان استفاده شوند.
به عبارت دیگر، این نظریه جدید برخلاف باور سنتی است که می‌گوید یک ساعت باید به طور منظم تیک بزند تا زمان را اندازه‌گیری کند.
دکتر مارک میچیسون، استاد ارشد فیزیک در کالج کینگز و نویسنده اصلی این پژوهش، در این باره می‌گوید: «هدف ما این بود که حداقل نیازمندی‌های لازم برای ساخت یک ساعت را پیدا کنیم. برای مثال، آیا حتی زمانی که روی یک جزیره بیابانی گیر افتاده‌اید، می‌توانید زمان را به دقت اندازه‌گیری کنید؟»
او می‌افزاید: «ما معادلاتی پیدا کردیم که به شما می‌گویند چگونه یک ‘ساعت’ بسازید با شمارش رویدادهای تصادفی اطراف خود، مانند امواج که به ساحل می‌خورند یا ضربان قلب شما».
در این پژوهش، پژوهشگران به بررسی فرآیندهای مارکوفی پرداخته‌اند. فرآیندهای مارکوفی به دنباله‌ای از رویدادهای تصادفی گفته می‌شود که هر رویداد جدید تنها تحت تأثیر رویداد قبلی قرار دارد.
این نوع فرآیندها در طبیعت فراوان هستند؛ از نوسانات پیش‌بینی‌ناپذیر ارزش‌های بازار سهام گرفته تا ریتم نامنظم ضربان قلب. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که با تحلیل این «جهش‌ها» یا تغییرات غیرقابل پیش‌بینی، می‌توان گذر زمان را با دقت اندازه‌گیری کرد.
گفتنی است این پژوهش می‌تواند به ما کمک کند تا درک بهتری از چگونگی اندازه‌گیری زمان توسط سیستم‌های زنده پیدا کنیم.
*
