این چشمه «مهمان کُش» است!

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، سفرنامه «سلطان محمد سیف‌الدوله قاجار» معروف به سفرنامه مکه، یکی از منابعی است که می‌تواند راهنمای خوبی برای شناخت جغرافیای منطقه چهارمحال و بختیاری در دوران قاجاریه باشد.

سیف‌الدوله از مریدان مشایخ سلسله صفی‌علی‌شاهی بود و به همین جهت خانقاه صفی‌علی شاه را در تهران بنا کرد و مسجدی هم در شمال شرقی خیابان شاه‌آباد (خیابان جمهوری اسلامی فعلی) که به مسجد اقصی معروف است، از خود به یادگار گذاشت.

سفرنامه وی در فهرست نسخ خطی کتابخانه ملی ایران مضبوط است.

سیف‌الدوله در سفرنامه خود اطلاعات ارزشمندی از موقعیت طبیعی و جغرافیایی چهارمحال و بختیاری در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد.

چشمه مهمان‌کُش

در قسمتی از یادداشت‌های سفر او آمده است:

«از پای قلعه که در آن وقت مأمن خوانین این ولایت [بختیاری] بود، چشمه آبی جاری است موسوم به چشمه مهمان‌کُش. هر که یک مرتبه از آب آن چشمه بیاشامد یک سال به مرض نوبه [تب نوبه] مبتلا شود.

خود دیدم که سگ و یابو از این آب خورده بودند و هر روز می‌لرزیدند. جمعی دیگر از مردم هم که از این آب خورده بودند، نوبه می‌کردند.

دو نفر قبل از اینکه من به این ولایت بیایم، آمده بودند. یکی از آن‌ها سه سال، دیگری شش سال نوبه کرد. هردو به همین مرض مردند.

وجه تسمیه آن آب به «مهمان‌کُش» این است که هروقت محصلی نابلد و ندیده از جانب حکام به این ولایت مامور شود از آب این چشمه به او بخورانند.

شنیدم که اگر کسی گوشت خورده باشد و از این آب بیاشامد به مرض اسهال مبتلا شود. تجربه نکردم. قدری از این آب را به جهت امتحان در دیگی کرده، جوشانیدیم، اول به قدر گردو و فندق، آخر به قدر نخودهای درشت و ریزه گچ‌ بسته شد تا آب تمام گچ شد.

انجوجک زیاد از این کوهستان و جنگل به اطراف می‌برند. انواع میوه‌ها در این جنگل یافت می‌شود، خاصه انگور.»