نخستین گوشی هوشمند اندرویدی چه بود؟
HTC Dream، معروف به T-Mobile G1 در آمریکا، اولین گوشی هوشمند اندرویدی بود که در اکتبر ۲۰۰۸ عرضه شد و پایه‌ای برای تحول بازار موبایل و ظهور اکوسیستم باز اندروید شد. این گوشی با طراحی متفاوت، صفحه‌کلید کشویی و امکانات نرم‌افزاری نوآورانه، علی‌رغم ظاهر نه‌چندان جذاب، مسیر آینده گوشی‌های هوشمند را شکل داد.
در سال ۲۰۰۸، بازار گوشی‌های هوشمند تحت سلطه بلکبری، Palm و Windows Mobile بود و مصرف‌کنندگان سبک‌پسند به موتورولا Razr و کاربران حرفه‌ای به نوکیا N۹۵ روی می‌آوردند. آیفون اپل، با سیستم بسته خود، تجربه متفاوتی ارائه می‌کرد، اما اندروید وعده یک پلتفرم باز را داد که هر سازنده و اپراتوری می‌توانست از آن استفاده کند. HTC، تولیدکننده تایوانی که عمدتاً با گوشی‌های ویندوز موبایل شناخته می‌شد، این ایده را عملی کرد و Dream را با صفحه‌کلید کامل، ترک‌بال و کنترل‌های حجم صدا عرضه نمود.
با وجود ظاهر نه‌چندان جذاب، Dream ثابت کرد اندروید می‌تواند پایه یک اکوسیستم متنوع از دستگاه‌ها باشد. در سال‌های بعد، گوشی‌هایی مثل HTC Magic، Samsung Moment و Motorola Cliq تجربه کاربری اندروید را بهبود دادند، اما Dream مسیر موفقیت نرم‌افزار اندروید و سلطه آن بر بازار جهانی را هموار کرد.
قبل از ظهور گوشی‌های سامسونگ گلکسی و جدال فرهنگی «اندروید در مقابل آیفون»، گوشی HTC Dream یا T-Mobile G1 اولین گوشی هوشمند اندرویدی بود که به‌صورت تجاری عرضه شد.
به گزارش خبرگزاری و به نقل از تک‌اسپات، این گوشی در اکتبر ۲۰۰۸ معرفی شد و نشان داد پلتفرم باز گوگل می‌تواند جایگاهی در بازار موبایل پیدا کند. طراحی آن کمی عجیب به نظر می‌رسید؛ صفحه‌نمایش لمسی ۳.۲ اینچی، صفحه‌کلید کشویی QWERTY و چانه منحنی، ظاهر متفاوت و شخصیت خاصی به آن می‌بخشید. پردازنده ۵۲۸ مگاهرتز کوالکام MSM7201A، رم ۱۹۲ مگابایتی و حافظه داخلی ۲۵۶ مگابایت (قابل ارتقاء تا ۱۶ گیگابایت) در کنار دوربین ۳.۱۵ مگاپیکسلی و باتری ۱۱۵۰ میلی‌آمپرساعتی، امکانات سخت‌افزاری این دستگاه را تشکیل می‌دادند.
دریم با سیستم عامل اندروید ۱.۰ عرضه شد؛ بدون قابلیت چندلمسی، بدون صفحه‌کلید روی صفحه و با نسخه ابتدایی فروشگاه اپلیکیشن اندروید (Android Market). با این حال، ویژگی‌هایی مثل نوار اعلان‌ها، ویجت‌های صفحه اصلی و یکپارچگی کامل با سرویس‌های گوگل مانند جیمیل، یوتیوب و مپس، مشخصه‌هایی بودند که اندروید را متمایز می‌کردند. این گوشی بیشتر به‌عنوان ابزاری برای علاقه‌مندان فناوری و توسعه‌دهندگان شناخته می‌شد و طراحی ابتدایی و گاه دست‌وپاگیر آن با نقدهای متنوعی مواجه شد.
به گزارش خبرگزاری و به نقل از تک‌اسپات، این گوشی در اکتبر ۲۰۰۸ معرفی شد و نشان داد پلتفرم باز گوگل می‌تواند جایگاهی در بازار موبایل پیدا کند. طراحی آن کمی عجیب به نظر می‌رسید؛ صفحه‌نمایش لمسی ۳.۲ اینچی، صفحه‌کلید کشویی QWERTY و چانه منحنی، ظاهر متفاوت و شخصیت خاصی به آن می‌بخشید. پردازنده ۵۲۸ مگاهرتز کوالکام MSM7201A، رم ۱۹۲ مگابایتی و حافظه داخلی ۲۵۶ مگابایت (قابل ارتقاء تا ۱۶ گیگابایت) در کنار دوربین ۳.۱۵ مگاپیکسلی و باتری ۱۱۵۰ میلی‌آمپرساعتی، امکانات سخت‌افزاری این دستگاه را تشکیل می‌دادند.
دریم با سیستم عامل اندروید ۱.۰ عرضه شد؛ بدون قابلیت چندلمسی، بدون صفحه‌کلید روی صفحه و با نسخه ابتدایی فروشگاه اپلیکیشن اندروید (Android Market). با این حال، ویژگی‌هایی مثل نوار اعلان‌ها، ویجت‌های صفحه اصلی و یکپارچگی کامل با سرویس‌های گوگل مانند جیمیل، یوتیوب و مپس، مشخصه‌هایی بودند که اندروید را متمایز می‌کردند. این گوشی بیشتر به‌عنوان ابزاری برای علاقه‌مندان فناوری و توسعه‌دهندگان شناخته می‌شد و طراحی ابتدایی و گاه دست‌وپاگیر آن با نقدهای متنوعی مواجه شد.
در سال ۲۰۰۸، بازار گوشی‌های هوشمند تحت سلطه بلکبری، Palm و Windows Mobile بود و مصرف‌کنندگان سبک‌پسند به موتورولا Razr و کاربران حرفه‌ای به نوکیا N۹۵ روی می‌آوردند. آیفون اپل، با سیستم بسته خود، تجربه متفاوتی ارائه می‌کرد، اما اندروید وعده یک پلتفرم باز را داد که هر سازنده و اپراتوری می‌توانست از آن استفاده کند. HTC، تولیدکننده تایوانی که عمدتاً با گوشی‌های ویندوز موبایل شناخته می‌شد، این ایده را عملی کرد و Dream را با صفحه‌کلید کامل، ترک‌بال و کنترل‌های حجم صدا عرضه نمود.
با وجود ظاهر نه‌چندان جذاب، Dream ثابت کرد اندروید می‌تواند پایه یک اکوسیستم متنوع از دستگاه‌ها باشد. در سال‌های بعد، گوشی‌هایی مثل HTC Magic، Samsung Moment و Motorola Cliq تجربه کاربری اندروید را بهبود دادند، اما Dream مسیر موفقیت نرم‌افزار اندروید و سلطه آن بر بازار جهانی را هموار کرد.
*
