ویگووی، وزن و «فکر کردن به غذا» را کنترل می‌کند
پژوهشی تازه نشان می‌دهد ویگووی، محصول شرکت نوونوردیسک، فراتر از کمک به کاهش وزن عمل می‌کند و حتی می‌تواند مشکل مدام فکر کردن به غذا را هم کم کند.
این نتایج از مطالعه‌ای در آمریکا به نام اینفورم (Inform) به دست آمد که روی ۵۵۰ مصرف‌کننده ویگووی تمرکز داشت تا آثار آن را بر سلامت روان و عادات غذایی بررسی کند.
بر اساس نتایج این پژوهش که در یک کنفرانس پزشکی در اتریش ارائه شد، بیماران تحت درمان با ویگووی در آنچه فکر کردن مدام به غذا خوانده می‌شود، یعنی افکار مزاحم و مداوم وسوسه‌آفرین برای خوردن (food noise)، کاهشی قابل‌توجه گزارش کرده‌اند. این تغییر با بهبود در وضعیت سلامت روان و عادات سبک زندگی همراه بود.
بر اساس این داده‌ها، نسبت افرادی که مدام افکار مربوط به غذا در سر داشتند، پس از شروع درمان، ۴۶ درصد کاهش یافت. ۶۴ درصد شرکت‌کنندگان هم از بهبود وضعیت روانی و حال روحی خود خبر دادند و ۸۰ درصد هم اعلام کردند که در طول درمان، عادات سالم‌تری را پیش گرفته‌اند.
داده‌های تازه آزمایش‌ها همچنین نشان دادند که دوز بالاتر ویگووی می‌تواند به کاهش وزن بیشتر منجر شود. بر این اساس، سماگلوتاید (Semaglutide)، که با نام ویگووی برای کنترل وزن و با نام اوزمپیک برای دیابت عرضه می‌شود، در دو کارآزمایی مرحله پایانی با دوز ۷.۲ میلی‌گرم (سه برابر دوز تاییدشده فعلی یعنی ۲.۴ میلی‌گرم) آزمایش شد.
در بزرگ‌ترین آزمایش، بیماران طی ۷۲ هفته، به طور متوسط ۱۹ درصد وزن بدنشان را از دست دادند، در حالی که کاهش وزن با دوز استاندارد، ۱۶ درصد و با دارونما تنها ۴ درصد بود.
با این حال، نتایج ویگووی از رقیب آن، تیرزپاتاید (Tirzepatide) شرکت الی لیلی که با نام‌های تجاری زپ‌باند (Zepbound) و مانجارو (Mounjaro) عرضه می‌شود و در صورت مصرف در دوز بالا نزدیک به ۲۱ درصد کاهش وزن ایجاد می‌کند، همچنان اندکی ضعیف‌تر است.
شرکت الی لیلی اخیرا قیمت مانجارو را در بریتانیا تا ۱۷۰ درصد افزایش داد. اینک سرمایه‌گذاران از نوو نوردیسک می‌خواهند که خط تولید داروهای چاقی خود را تقویت کند، زیرا الی لیلی در حال تولید داروهای بیشتری است و هرچند نتایج تازه سماگلوتاید به افزایش سود منجر شده، سهم بازار آن در آمریکا در برابر الی لیلی و همچنین نسخه‌های ترکیبی (compounded) داروهای خودش، کاهش یافته است.
این نتایج از مطالعه‌ای در آمریکا به نام اینفورم (Inform) به دست آمد که روی ۵۵۰ مصرف‌کننده ویگووی تمرکز داشت تا آثار آن را بر سلامت روان و عادات غذایی بررسی کند.
بر اساس نتایج این پژوهش که در یک کنفرانس پزشکی در اتریش ارائه شد، بیماران تحت درمان با ویگووی در آنچه فکر کردن مدام به غذا خوانده می‌شود، یعنی افکار مزاحم و مداوم وسوسه‌آفرین برای خوردن (food noise)، کاهشی قابل‌توجه گزارش کرده‌اند. این تغییر با بهبود در وضعیت سلامت روان و عادات سبک زندگی همراه بود.
بر اساس این داده‌ها، نسبت افرادی که مدام افکار مربوط به غذا در سر داشتند، پس از شروع درمان، ۴۶ درصد کاهش یافت. ۶۴ درصد شرکت‌کنندگان هم از بهبود وضعیت روانی و حال روحی خود خبر دادند و ۸۰ درصد هم اعلام کردند که در طول درمان، عادات سالم‌تری را پیش گرفته‌اند.
داده‌های تازه آزمایش‌ها همچنین نشان دادند که دوز بالاتر ویگووی می‌تواند به کاهش وزن بیشتر منجر شود. بر این اساس، سماگلوتاید (Semaglutide)، که با نام ویگووی برای کنترل وزن و با نام اوزمپیک برای دیابت عرضه می‌شود، در دو کارآزمایی مرحله پایانی با دوز ۷.۲ میلی‌گرم (سه برابر دوز تاییدشده فعلی یعنی ۲.۴ میلی‌گرم) آزمایش شد.
در بزرگ‌ترین آزمایش، بیماران طی ۷۲ هفته، به طور متوسط ۱۹ درصد وزن بدنشان را از دست دادند، در حالی که کاهش وزن با دوز استاندارد، ۱۶ درصد و با دارونما تنها ۴ درصد بود.
با این حال، نتایج ویگووی از رقیب آن، تیرزپاتاید (Tirzepatide) شرکت الی لیلی که با نام‌های تجاری زپ‌باند (Zepbound) و مانجارو (Mounjaro) عرضه می‌شود و در صورت مصرف در دوز بالا نزدیک به ۲۱ درصد کاهش وزن ایجاد می‌کند، همچنان اندکی ضعیف‌تر است.
شرکت الی لیلی اخیرا قیمت مانجارو را در بریتانیا تا ۱۷۰ درصد افزایش داد. اینک سرمایه‌گذاران از نوو نوردیسک می‌خواهند که خط تولید داروهای چاقی خود را تقویت کند، زیرا الی لیلی در حال تولید داروهای بیشتری است و هرچند نتایج تازه سماگلوتاید به افزایش سود منجر شده، سهم بازار آن در آمریکا در برابر الی لیلی و همچنین نسخه‌های ترکیبی (compounded) داروهای خودش، کاهش یافته است.
*
