از عفونت تا مسمومیت؛ ۵ خطر پنهان جویدن ناخن
آیا می‌دانستید این عادت به ظاهر کوچک، می‌تواند شما را در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های جدی گوارشی و پوستی قرار دهد؟ بر اساس هشدار تازه پزشکان دانشگاه هاروارد، جویدن ناخن بسیار بیشتر از یک بی‌قراری ساده است و انتقال میکروب‌های مضر را به درون بدن تسهیل می‌کند. در این گزارش، به بررسی علمی خطرات پنهان این عادت و ارائه راهکارهای عملی برای توقف آن می‌پردازیم.
یک پزشک دانشگاه هاروارد نسبت به تداوم عادت «جویدن ناخن» که احتمالا از دوران کودکی تا بزرگسالی همراه افراد است، هشدار داد و آن را نه صرفاً یک رفتار ناخوشایند، بلکه یک عمل مضر برای سلامت عمومی توصیف کرد.
بر اساس مقاله‌ای که در مجله معتبر «سلامت هاروارد» منتشر شده، این عمل به ظاهر ساده، موجب انتقال حجم قابل توجهی از میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا از سطوح آلوده‌ای مانند تلفن‌های همراه، دستگیره‌های در و اسکناس به درون دهان و بدن می‌شود.
از سوی دیگر، این عادت موجب تضعیف بافت پوستی اطراف ناخن و ایجاد شکاف‌های میکروسکوپی می‌شود که به عنوان دروازه‌ای برای نفوذ باکتری‌ها و ویروس‌ها عمل می‌کند. این امر احتمال ابتلا به طیفی از بیماری‌ها، از سرماخوردگی‌های معمولی گرفته تا عفونت‌های جدی‌تری مانند «سالمونلا» در دستگاه گوارش و نیز عفونت‌های موضعی پوست موسوم به «پارونیشیا» را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.
این پزشک تاکید کرد که اگرچه ترک این عادت ریشه‌دار دشوار است، اما اقدام برای جایگزینی آن ضروری است. وی استفاده از راهکارهای جایگزین برای مشغول نگه داشتن دست‌ها و دهان را پیشنهاد نمود که از جمله آن‌ها می‌توان به جویدن آدامس بدون قند، نوشیدن مایعات و پرداختن به فعالیت‌های دستی مانند نقاشی یا گلدوزی اشاره کرد.
در راستای این هشدار، برخی کاربران در فضای مجازی، تجربیات شخصی خود در ترک این عادت را به اشتراک گذاشته‌اند. یکی از این کاربران توصیه کرد فرآیند ترک به تدریج و با خودداری از جویدن حتی یک ناخن آغاز شود و همراه با مراقبت مستمر مانند کوتاه نگه داشتن و سوهان کشیدن منظم ناخن‌ها باشد تا امکان فرونشینی و شکستن آن به حداقل برسد.
تعدادی دیگر بر اثربخشی تکنیک «باند لاستیکی» تأکید کردند که در آن، فرد با پوشیدن یک نوار لاستیکی دور مچ دست و کشیدن ملایم آن در لحظات تمایل به جویدن ناخن، یک پیوند ذهنی بین این عمل و یک محرک ناخوشایند ایجاد می‌کند تا در نهایت از رفتار اجتناب شود.
در نهایت، پزشکان توصبه می‌کنند که جویدن ناخن به دلیل تبعات پنهان و ملموس آن بر سلامت، می‌بایست به طور جدی کنار گذاشته شود. حفظ بهداشت فردی و به کارگیری روش‌های اصلاح رفتار، مؤثرترین راهکار برای غلبه بر این عادت کهن محسوب می‌شود.
یک پزشک دانشگاه هاروارد نسبت به تداوم عادت «جویدن ناخن» که احتمالا از دوران کودکی تا بزرگسالی همراه افراد است، هشدار داد و آن را نه صرفاً یک رفتار ناخوشایند، بلکه یک عمل مضر برای سلامت عمومی توصیف کرد.
بر اساس مقاله‌ای که در مجله معتبر «سلامت هاروارد» منتشر شده، این عمل به ظاهر ساده، موجب انتقال حجم قابل توجهی از میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا از سطوح آلوده‌ای مانند تلفن‌های همراه، دستگیره‌های در و اسکناس به درون دهان و بدن می‌شود.
از سوی دیگر، این عادت موجب تضعیف بافت پوستی اطراف ناخن و ایجاد شکاف‌های میکروسکوپی می‌شود که به عنوان دروازه‌ای برای نفوذ باکتری‌ها و ویروس‌ها عمل می‌کند. این امر احتمال ابتلا به طیفی از بیماری‌ها، از سرماخوردگی‌های معمولی گرفته تا عفونت‌های جدی‌تری مانند «سالمونلا» در دستگاه گوارش و نیز عفونت‌های موضعی پوست موسوم به «پارونیشیا» را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.
این پزشک تاکید کرد که اگرچه ترک این عادت ریشه‌دار دشوار است، اما اقدام برای جایگزینی آن ضروری است. وی استفاده از راهکارهای جایگزین برای مشغول نگه داشتن دست‌ها و دهان را پیشنهاد نمود که از جمله آن‌ها می‌توان به جویدن آدامس بدون قند، نوشیدن مایعات و پرداختن به فعالیت‌های دستی مانند نقاشی یا گلدوزی اشاره کرد.
در راستای این هشدار، برخی کاربران در فضای مجازی، تجربیات شخصی خود در ترک این عادت را به اشتراک گذاشته‌اند. یکی از این کاربران توصیه کرد فرآیند ترک به تدریج و با خودداری از جویدن حتی یک ناخن آغاز شود و همراه با مراقبت مستمر مانند کوتاه نگه داشتن و سوهان کشیدن منظم ناخن‌ها باشد تا امکان فرونشینی و شکستن آن به حداقل برسد.
تعدادی دیگر بر اثربخشی تکنیک «باند لاستیکی» تأکید کردند که در آن، فرد با پوشیدن یک نوار لاستیکی دور مچ دست و کشیدن ملایم آن در لحظات تمایل به جویدن ناخن، یک پیوند ذهنی بین این عمل و یک محرک ناخوشایند ایجاد می‌کند تا در نهایت از رفتار اجتناب شود.
در نهایت، پزشکان توصبه می‌کنند که جویدن ناخن به دلیل تبعات پنهان و ملموس آن بر سلامت، می‌بایست به طور جدی کنار گذاشته شود. حفظ بهداشت فردی و به کارگیری روش‌های اصلاح رفتار، مؤثرترین راهکار برای غلبه بر این عادت کهن محسوب می‌شود.
*
