سیگار کشیدن شما می‌تواند حتی بر سلامت ریه‌های نوه‌هایتان هم تاثیر بگذارد
یک پژوهش جدید نشان داد که قرار گرفتن دائمی یک پدر در معرض دود سیگار والدینش، ممکن است بر ریه‌های فرزندان او تاثیر بگذارد و آن‌ها را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های تنفسی مزمن قرار دهد.
این مقاله که در مجله توراكس (Thorax) منتشر شد، به آسیب‌های بین‌نسلی ناشی از سیگار کشیدن اشاره و پدران را ترغیب می‌کند تا با پرهیز از سیگار کشیدن در اطراف فرزندانشان، این چرخه زیانبار را متوقف کنند.
پژوهشگران دانشگاه ملبورن می‌گویند خطر ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه که معمولا به نام «سی‌او‌پی‌دی» شناخته می‌شود، در صورتی که نوه‌ها خودشان در معرض دود سیگار قرار بگیرند، افزایش می‌یابد.
سی‌او‌پی‌دی که بیماری‌هایی مانند برونشیت مزمن و آمفیزم را در برمی‌گیرد، سومین عامل مرگ‌ومیر در سراسر جهان است و سالانه حدود سه میلیون نفر را به کام مرگ می‌کشاند.
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند عواملی مانند سیگار کشیدن خطر عملکرد ضعیف ریه و در نتیجه سی‌او‌پی‌دی را افزایش می‌دهند.
اگرچه معلوم شده بود که قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار در کودکی، با افزایش خطر آسم در فرزندان او تا هفت سالگی ارتباط دارد، روشن نبود که آیا این آسیب به ریه‌ها تا میانسالی و بعد از آن هم ادامه پیدا می‌کند یا نه.
پژوهشگران دانشگاه ملبورن برای بررسی این موضوع به‌منظور سنجش عملکرد ریه بیش از هشت هزار کودک، که بخشی از «مطالعه پیگیرانه سلامت تاسمانی» بودند، از اسپیرومتری استفاده کردند.
[توضیح: تحقیقات علمی «سلامت طولی تاسمانی» (TAHS) در سال ۱۹۶۸ آغاز شده و یکی از بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین تحقیقات تنفسی در حال اجرا در جهان محسوب می‌شود]
آن‌ها از والدین شرکت‌کنندگان هم خواستند یک پرسشنامه جامع درباره سلامتی تنفسی خود و فرزندانشان تکمیل کنند.
سپس پژوهشگران ارزیابی‌های پیگیری را در زمانی که کودکان در سنین ۱۳، ۱۸، ۴۳، ۵۰ و ۵۳ سالگی بودند، انجام دادند و دو شاخص رایج عملکرد ریه را بررسی کردند.
از میان نزدیک به هفت هزار و ۲۵۰ والدی که در سال ۲۰۱۰ زنده بودند و می‌شد آن‌ها را پیدا کرد، از حدود پنج هزار نفر دوباره پرسیده شد که آیا والدینشان زمانی که آن‌ها زیر پنج سال داشتند و/یا تا زمانی که ۱۵ سال داشتند، سیگار می‌کشیدند یا نه.
ارزیابی نهایی شامل داده‌هایی درباره قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار پیش از بلوغ و همچنین داده‌های عملکرد ریه فرزندانشان تا ۵۳ سالگی بود.
بیش از دوسوم پدران و بیش از نیمی از فرزندانشان در دوران کودکی در معرض دود سیگار قرار گرفته بودند. حدود نیمی از فرزندان تا میانسالی سابقه سیگار کشیدن داشتند و کمی بیش از ۵ درصد از آن‌ها تا این زمان به سی‌او‌پی‌دی مبتلا شده بودند که با اسپیرومتری تشخیص داده شد.
این یافته‌ها نشان می‌دهند قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار در دوران کودکی، با بیش از ۵۰ درصد افزایش احتمال عملکرد «پایین‌تر از حد متوسط» ریه در فرزندان او در طول زندگی ارتباط دارد.
پژوهشگران می‌گویند این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن سایر عوامل، نیز از نظر آماری «معنادار» است.
آن‌ها می‌گویند: «یافته‌های ما جدید و نوآورانه‌اند، زیرا این نخستین تحقیقی است که درباره ارتباط زیانبار میان قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار در پیش از بلوغ (و نه فقط سیگار کشیدن فعال) با اختلال در عملکرد ریه فرزندان در میانسالی شواهدی ارائه می‌دهد.»
«این یافته‌ها نشان می‌دهند سیگار کشیدن ممکن است نه‌تنها بر عملکرد ریه در افراد سیگاری تاثیر منفی بگذارد، بلکه می‌تواند بر فرزندان و نوه‌های آنان نیز اثر داشته باشد. پدرانی که پیش از بلوغ در معرض دود تنباکو قرار گرفته‌اند، همچنان می‌توانند با پرهیز از سیگار کشیدن دوروبر فرزندانشان، خطر را برای نسل‌های آینده کاهش دهند.»
این مقاله که در مجله توراكس (Thorax) منتشر شد، به آسیب‌های بین‌نسلی ناشی از سیگار کشیدن اشاره و پدران را ترغیب می‌کند تا با پرهیز از سیگار کشیدن در اطراف فرزندانشان، این چرخه زیانبار را متوقف کنند.
پژوهشگران دانشگاه ملبورن می‌گویند خطر ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه که معمولا به نام «سی‌او‌پی‌دی» شناخته می‌شود، در صورتی که نوه‌ها خودشان در معرض دود سیگار قرار بگیرند، افزایش می‌یابد.
سی‌او‌پی‌دی که بیماری‌هایی مانند برونشیت مزمن و آمفیزم را در برمی‌گیرد، سومین عامل مرگ‌ومیر در سراسر جهان است و سالانه حدود سه میلیون نفر را به کام مرگ می‌کشاند.
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند عواملی مانند سیگار کشیدن خطر عملکرد ضعیف ریه و در نتیجه سی‌او‌پی‌دی را افزایش می‌دهند.
اگرچه معلوم شده بود که قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار در کودکی، با افزایش خطر آسم در فرزندان او تا هفت سالگی ارتباط دارد، روشن نبود که آیا این آسیب به ریه‌ها تا میانسالی و بعد از آن هم ادامه پیدا می‌کند یا نه.
پژوهشگران دانشگاه ملبورن برای بررسی این موضوع به‌منظور سنجش عملکرد ریه بیش از هشت هزار کودک، که بخشی از «مطالعه پیگیرانه سلامت تاسمانی» بودند، از اسپیرومتری استفاده کردند.
[توضیح: تحقیقات علمی «سلامت طولی تاسمانی» (TAHS) در سال ۱۹۶۸ آغاز شده و یکی از بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین تحقیقات تنفسی در حال اجرا در جهان محسوب می‌شود]
آن‌ها از والدین شرکت‌کنندگان هم خواستند یک پرسشنامه جامع درباره سلامتی تنفسی خود و فرزندانشان تکمیل کنند.
سپس پژوهشگران ارزیابی‌های پیگیری را در زمانی که کودکان در سنین ۱۳، ۱۸، ۴۳، ۵۰ و ۵۳ سالگی بودند، انجام دادند و دو شاخص رایج عملکرد ریه را بررسی کردند.
از میان نزدیک به هفت هزار و ۲۵۰ والدی که در سال ۲۰۱۰ زنده بودند و می‌شد آن‌ها را پیدا کرد، از حدود پنج هزار نفر دوباره پرسیده شد که آیا والدینشان زمانی که آن‌ها زیر پنج سال داشتند و/یا تا زمانی که ۱۵ سال داشتند، سیگار می‌کشیدند یا نه.
ارزیابی نهایی شامل داده‌هایی درباره قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار پیش از بلوغ و همچنین داده‌های عملکرد ریه فرزندانشان تا ۵۳ سالگی بود.
بیش از دوسوم پدران و بیش از نیمی از فرزندانشان در دوران کودکی در معرض دود سیگار قرار گرفته بودند. حدود نیمی از فرزندان تا میانسالی سابقه سیگار کشیدن داشتند و کمی بیش از ۵ درصد از آن‌ها تا این زمان به سی‌او‌پی‌دی مبتلا شده بودند که با اسپیرومتری تشخیص داده شد.
این یافته‌ها نشان می‌دهند قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار در دوران کودکی، با بیش از ۵۰ درصد افزایش احتمال عملکرد «پایین‌تر از حد متوسط» ریه در فرزندان او در طول زندگی ارتباط دارد.
پژوهشگران می‌گویند این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن سایر عوامل، نیز از نظر آماری «معنادار» است.
آن‌ها می‌گویند: «یافته‌های ما جدید و نوآورانه‌اند، زیرا این نخستین تحقیقی است که درباره ارتباط زیانبار میان قرار گرفتن پدر در معرض دود سیگار در پیش از بلوغ (و نه فقط سیگار کشیدن فعال) با اختلال در عملکرد ریه فرزندان در میانسالی شواهدی ارائه می‌دهد.»
«این یافته‌ها نشان می‌دهند سیگار کشیدن ممکن است نه‌تنها بر عملکرد ریه در افراد سیگاری تاثیر منفی بگذارد، بلکه می‌تواند بر فرزندان و نوه‌های آنان نیز اثر داشته باشد. پدرانی که پیش از بلوغ در معرض دود تنباکو قرار گرفته‌اند، همچنان می‌توانند با پرهیز از سیگار کشیدن دوروبر فرزندانشان، خطر را برای نسل‌های آینده کاهش دهند.»
*
