نقش میکروب‌های دهان در بروز سرطان پانکراس
به گزارش خبرگزاری به نقل از هلث دی نیوز، محققان گزارش دادند که اگر دهان افراد حاوی ۲۷ نوع باکتری و قارچ، از جمله برخی از آنها که مستقیماً با بیماری لثه مرتبط هستند، باشد، خطر ابتلاء به سرطان پانکراس در آنها بیش از سه برابر افزایش می‌یابد.
دکتر «ریچارد هیس»، استاد سلامت جمعیت در دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک و یکی از نویسندگان ارشد این مقاله، در یک بیانیه خبری گفت: «بیش از هر زمان دیگری واضح است که مسواک زدن و نخ دندان کشیدن نه تنها به جلوگیری از بیماری پریودنتال (التهاب لثه) کمک می‌کند، بلکه می‌تواند در برابر سرطان نیز محافظت ایجاد کند.»
سرطان پانکراس به عنوان یک «قاتل خاموش» در نظر گرفته می‌شود، زیرا روش‌های غربالگری مؤثر کمی برای تشخیص زودهنگام آن وجود دارد. این موضوع آن را به یک سرطان بسیار کشنده، با نرخ بقای پنج ساله تنها ۱۳ درصد تبدیل می‌کند.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که باکتری‌ها می‌توانند از طریق بزاق بلعیده شده به پانکراس منتقل شوند و خطر سرطان را برای افرادی که سلامت دهان و دندان ضعیفی دارند، افزایش دهند.
با این حال، محققان گفتند که مشخص نیست کدام میکروب‌ها به طور خاص در سرطان پانکراس نقش دارند.
برای این مطالعه، محققان نمونه‌های بزاق گرفته شده از بیش از ۱۲۲۰۰۰ آمریکایی شرکت‌کننده در دو مطالعه بزرگ در مورد غربالگری و پیشگیری از سرطان را تجزیه و تحلیل کردند.
این تیم ۴۴۵ بیمار مبتلا به سرطان پانکراس را شناسایی کرد و نمونه‌های بزاق آنها را با نمونه‌های گرفته شده از ۴۴۵ فرد تصادفی که بدون سرطان بودند، مقایسه کرد.
محققان ۲۰ نوع مختلف باکتری و چهار نوع قارچ را شناسایی کردند که بر خطر سرطان پانکراس تأثیر می‌گذارند.
آنها همچنین سرطان پانکراس را به سه باکتری که از قبل به عنوان عامل بیماری لثه شناخته شده‌اند- پورفیروموناس ژنژیوالیس، یوباکتریوم نوداتوم و پارویموناس میکرا- مرتبط کردند.
نتایج نشان می‌دهد که در مجموع، کل گروه میکروب‌ها خطر سرطان پانکراس را تقریباً ۳.۵ برابر افزایش می‌دهند.
هیس در ادامه افزود: «با بررسی جمعیت‌های باکتریایی و قارچی در دهان، متخصصان انکولوژی ممکن است بتوانند افرادی را که بیشترین نیاز به غربالگری سرطان پانکراس را دارند، شناسایی کنند.»
این تیم در مرحله بعدی قصد دارد بررسی کند که آیا ویروس‌های دهانی ممکن است در سرطان نقش داشته باشند و چگونه میکروبیوم دهان ممکن است بر شانس بقای بیماران تأثیر بگذارد.
*
