یک زاینده‌رود بی‌آب و دو کنسرت بی‌جان!
خبرگزاری مهر_مجله مهر؛ رؤیا سادات هاشمی: هر شهری را با شناسنامه‌اش می‌شناسند، مثلاً پاریس را با برج ایفل، آتن را با آکروپلیس یا ریو را با مجسمه مسیح و ونیز را با کوچه‌پس کوچه‌های پرآبش همانقدر که شیراز را با دروازه قرآن و تهران را با برج آزادی معرفی می‌کنند. نشانه‌هایی که هر کدام از یک عقبه حرف می‌زند و اندازه قدمت آن مکان از این می‌گوید که زندگی به اندازه چندین سال و چندین قرن در آن شهر ریشه دوانده است. اصفهان برای ما ایرانی‌ها حکم نصف جهان را دارد؛ نه فقط در ایران که در دنیا با نام زنده رود و ۳۳ پلپرآبش در ذهن‌ها شناخته می‌شود حالا هرچقدر هم که می‌خواهد طی این سالها کمبود یا نبود آب در بستر زاینده رود حال مردمش مکدر باشد. طی یکی دو روز گذشته ماجرای برگزاری کنسرت در دل این رود خشکیده با حواشی و واکنش‌های زیادی میان مردم همراه شده. اتفاقی که می‌گوید انجام چنین رویدادی در دل آن مهر تأییدی است بر پذیرش این اتفاق ترسناک! ماجرایی که در نهایت باعث شد تا متولیان مراسم از انجام آن سرباز بزنند و محل برگزاری آن را به جای دیگری منتقل کنند.
کج سلیقگی یا اعتراض؟
ماجرا از اینجا شروع شد که شهرداری اصفهان از ۱۵ تا ۱۸ شهریور تصمیم گرفت طی رویدادی به نام «امت ماه» اقدام به برگزاری کنسرتی در حوالی پل خواجو کند. این جشن قرار بود برای بار اول در دل خشکیده زاینده رود اتفاق بیفتد. اتفاقی که با نصب داربست‌های فلزی، حصارکشی و آوردن صندلی رفته رفته با واکنش مردم اصفهان و کاربران فضای شروع شد. آنها می‌گفتند این کار میخ محکمی است بر مرگ رودخانه‌ای که اسمش زنده رود است و نماد زندگی است؛ تاجایی که شهردار اصفهان در پاسخ به این واکنش‌ها گفت هدفشان از انجام چنین کاری نوعی اعتراض به خشکی زاینده رود است و این کار مطالبه‌ای برای احیای آن است؛ اما بسیاری از فعالان محیط زیست این کار را نادرست دانستند و از این گفتند که «جانش بگرفتند و به جای شیون و زاری بر پیکرش بی‌شرمانه پایکوبی کردند!» حتی برخی دیگر بعد از ماجرای لغو کنسرت شجریان در میدان آزادی برگزاری چنین مراسمی در دل زاینده رود را نماد برگزاری جشن در گورستان مدیریت محیط زیست کشور دانستند تاجایی که با ابراز این دلخوری‌ها شهردار اصفهان اعلام کرد: محل برگزاری برنامه از بستر رودخانه به سنگ‌فرش‌های پارک مجاور منتقل خواهد شد.
از اجرا در کاخ سعدآباد تا برگزاری کنسرت در تخت جمشید
اگر نگاهی به سابقه اجرای مراسم بزرگ در مکان‌ها تاریخی بیندازید به مثال‌های متعددی خواهید رسید. نمونه‌هایی که نسبتاً می‌شود آنها را نمونه‌های موفقی دانست از کنسرت یانی در اهرام ثلاثه مصر تا اجرای آن دریا بوچلی در آمفی تئاتر باستانی کولوسئوم رم. اگر هم از نمونه‌های وطنی بخواهیم مثال بزنیم می‌شود به اجراهای مختلف کنسرت در کاخ سعدآباد اشاره کرد یا از اجرای علیرضا قربانی در تخت جمشید حرف زد که بعد از اعلام اعتراض‌ها این خواننده اعلام کرد: «موظف هستیم و محکوم به این هستیم که با پوست و گوشت و استخوان خودمان این اثر را حفظ کنیم. سعی کردیم هیچ مشکلی برایش ایجاد نکنیم و همین‌طور که می‌بینید تمام تلاشمان بر این بوده نزدیکی با خود سایت و بنا نداشته باشیم و تمام سیستم صوتی ما پشت به این ابنیه تاریخی هستند.» به همین خاطر خیلی‌ها بر این باور بودند که مسئولان برگزار کننده با توجه به ظرفیت‌های فوق‌العاده شهر اصفهان می‌توانستند از مکان‌های دیگر مثل اطراف میدان نقش جهان برای این کار استفاده کنند بستر این کار را به شکل صحیح‌تری فراهم کنند.
اعتراض محکم چندخواننده!
محمد علیزاده، حامد همایون و مصطفی راغب که جزو خوانندگان این کنسرت در اصفهان بودند بعد از با خبر شدن در چنین رویدادی در صفحات اجتماعی خود صراحتاً به این ماجرا اعتراض و در نهایت انصراف خود را برای حضور در زاینده رود اعلام کردند و نوشتند: «زاینده‌رود برای ما حرمت دارد و وقتی فهمیدیم قرار است در این مکان اجرا داشته باشیم، اطلاع دادیم که این کار را انجام نمی‌دهیم.»
حکمت خشکی زاینده رود از نگاه کاربران!
اما اعتراضات به همین ختم نشد و کاربران فضای مجازی به همین بهانه در فضای مجازی به خشکی زاینده رود و کم کاری مسئولان در این زمینه اعتراض کردند و نوشتند: «رودخونه رو خشک کردیم و به جای اینکه از شرم آب بشیم، می‌خوایم روی زمین خشک اون رودخونه کنسرت برگزار کنیم؟!» یا کاربر دیگری نوشت: «واقعا توی اصفهان اینقدر جا کم داشتیم که باید رودخونه رو خشک می‌کردن تا توش کنسرت بذاریم؟» و دیگری به کنایه و شوخی گفت: «هیچ کدوم از کارهای مسئولین بی‌حکمت نیست! این همه سال برای بی‌آبی زاینده رود تلاشی نکردن به خاطر این بود که می‌خواستن برامون توش تالار موسیقی بسازن!»
یک هفته و لغو دو کنسرت
هنوز چند روز از لغو کنسرت همایون شجریان نگذشته که ماجرای لغو کنسرت در زاینده رود با حواشی زیادی همراه شده. کنسرت رایگان همایون شجریان در تهران که انتشار خبرش با استقبال زیادی از جانب مردم رو به رو شد به خاطر کم‌کاری و بی مبالاتی مسئولان برای فراهم کردن بستر آن از روزهای جلوتر به اجرا نرسید و کنسرت اصفهان که به خاطر کج سلیقگی به حاشیه کشانده شد. دو اتفاقی که رخ دادنش یک پیام مهم در پی دارد و آن این است که اجرای درست این دو رویداد می‌توانست فرصت خوبی برای همدلی و همراهی مردم باشد و به حال خوب آنها در روزهای سخت دامن بزند؛ اما کم‌کاری‌ها و نداشتن ملاحظات کافی در این زمینه در نهایت به یک فرصت سوزی تبدیل شد که به جای شیرین کردن، کام شهروندان را تلخ می‌کند.
*
