جیم جارموش شیر طلای ونیز را برد؛ «باشو» بیضایی بهترین فیلم کلاسیک شد

به گزارشخبرگزاری به نقل از ورایتی، جشنواره فیلم ونیز شیر طلایی بهترین فیلم را به «پدر، مادر، خواهر، برادر» ساخته جیم جارموش، که یک فیلم ۳ بخشی درباره ۳خانواده مختلف است، اهدا کرد. شیر نقره‌ای بهترین کارگردانی هم به بنی سفدی برای «ماشین کوبنده» رسید و درامی درباره غزه با عنوان «صدای هند رجب» جایزه بزرگ هیئت داوران را دریافت کرد. «باشو غریبه کوچک» بهرام بیضایی نیز به عنوان بهترین فیلم بخش کلاسیک‌های ونیز انتخاب شد.

هیئت داوران بخش رقابتی امسال به ریاست الکساندر پین کارگردان فیلم «بازمانده‌ها» با حضور فرناندا تورس، بازیگر و نویسنده برزیلی نامزد اسکار برای «من هنوز اینجا هستم»، محمد رسول‌اف، کریستین مونگیو، کارگردان رومانیایی برنده نخل طلا برای «۴ ماه ،۳ هفته و ۲ روز»، استفان بریزه کارگردان فرانسوی، مائورا دلپرو کارگردان ایتالیایی و ژائو تائو بازیگر و تهیه‌کننده چینی برندگان این دوره را انتخاب کردند.

برندگان بخش اصلی

در این مراسم فرناندا تورس و ژائو تائو جایزه مارچلو ماسترویانی را برای یک بازیگر نوظهور به لونا ودلر از فیلم «دوست خاموش» ساخته ایلدیکو انیدی اهدا کردند.

جایزه بهترین بازیگر زن به شین ژیلی برای «خورشید بر همه ما طلوع می‌کند» رسید و پس از آن، این بازیگر به زبان ماندارین سخنرانی پذیرش خود را ایراد کرد.

تونی سرویلو بازیگر سرشناس ایتالیایی برای بازی در نقش اصلی فیلم «لا گراتسیا» ساخته پائولو سورنتینو، جایزه بهترین بازیگر مرد را که بسیار تحسین شده بود، دریافت کرد. او از رئیس هیئت داوران، الکساندر پین، به عنوان کارگردانی که سال‌ها او را تحسین کرده یاد کرد و سپس درباره کرامت انسانی صحبت و از مردم فلسطین یاد کرد.

والری دونزلیکار گردان فرانسوی جایزه بهترین فیلمنامه برای فیلم «در محل کار» را برد.

جایزه ویژه هیئت داوران (جایزه مقام سوم) برای مستند «زیر ابرها» به جانفرانکو رزی، برنده پیشین شیر طلایی رسید و جایزه بهترین کارگردانی به بنی سفدی برای فیلم زندگینامه‌ای «ماشین کوبنده» درباره زندگی مارک کِر اهدا شد.

سفدی ابتدا با خواهش عنوان کرد که لطفاً موسیقی را پخش نکنید! و سپس این برد را «رویایی که به حقیقت پیوسته» خواند و گفت: بودن در اینجا، در میان غول‌های گذشته و غول‌های امسال، من را شگفت‌زده می‌کند.

او فیلم خود را «تمرینی در همدلی رادیکال» توصیف کرد و گفت که همدلی از همیشه مهم‌تر است.

«صدای هند رجب» جایزه بزرگ هیئت داوران را دریافت کرد. کوثر بن هنیه کارگردان تونسی فیلم، سخنرانی پرشوری ایراد و ابتدا جایزه را به هلال احمر فلسطین و دیگر «قهرمانان» در تیم‌های کمک‌های اضطراری تقدیم کرد.

وی گفت: صدای هند فریادی برای نجات بود که تمام دنیا می‌توانست آن را بشنود اما هیچ‌کس پاسخی نداد. صدای او تا زمانی که پاسخگویی و عدالت اجرا نشود، طنین‌انداز خواهد بود. سینما نمی‌تواند او را بازگرداند و نه می‌تواند قساوتی را که علیه او اعمال شده، پاک کند، اما سینما می‌تواند صدای او را حفظ کند.

هنیه با لحنی قاطع در ادامه افزود: این فقط داستان هند نیست، داستان رژیم جنایتکار اسرائیل است که با مصونیت از مجازات عمل می‌کند … باشد که هند در آرامش باشد، باشد که چشمان قاتلانش هرگز نخوابد و فلسطین آزاد شود.

و در نهایت، جایزه بزرگ، شیر طلایی به «پدر، مادر، خواهر، برادر» اهدا شد و جارموش، کارگردان مشهور، با عینک آفتابی همیشگی خود و کت و شلوار زرشکی، جایزه را با گفتن یک «لعنتی» دریافت کرد.

جارموش ادامه داد: ما به عنوان فیلمساز، انگیزه رقابت نداریم، اما این چیزی است که واقعاً از آن قدردانی می‌کنم.

او به عشق خود به ونیز، «شهر کازانووا، ویوالدی و ترنس هیل» اشاره کرد و از هیئت داوران و تماشاگران برای واکنش به این فیلم آرام تشکر کرد. جارموش همچنین با اشاره به سخنرانی سفدی که پیش از این ایراد شده بود، گفت: هنر برای سیاسی بودن لازم نیست مستقیم به سیاست بپردازد. هنر می‌تواند همدلی ایجاد کند که اولین قدم برای حل مشکلات ماست.

در این مراسم حضار با تشویق گرم و محترمانه ایستاده برای جورجیو آرمانی که روز پنجشنبه درگذشت و برند آرمانی بیوتی او که مدت‌ها حامی جشنواره بود، یاد او را گرامی داشتند.

جایزه مخاطبان آرمانی بیوتی به فیلم «خیابان مالاگا» به کارگردانی مریم توزانی اهدا شد. توزانی در سخنرانی خود گفت: شادی که احساس می‌کنم عمیق است، اما دردی که احساس می‌کنم نیز عمیق است، زیرا مانند بسیاری از ما نمی‌توانم وحشتی را که هر دقیقه و هر ثانیه بر مردم غزه و مردم فلسطین وارد می‌شود فراموش کنم … ما اشک‌هایمان را پاک می‌کنیم و از دست دادن انسانیت خود امتناع می‌کنیم. سیاست ممکن است شکست بخورد، اما هنر همیشه خانه عدالت، آزادی و انسانیت خواهد بود.

جایزه لوئیجی دِ لورنتیس برای اولین فیلم، که ریاست هیئت داوران آن را شارلوت ولز کارگردان «پس‌خورشید»، بر عهده داشت، به فیلم «تابستان کوتاه» رسید. ناستیا کورکیا کارگردان فیلم هنگام دریافت جایزه گفت: ۱۲۹۱ روز از تهاجم تمام‌عیار به اوکراین می‌گذرد. من هرگز جنگ را از نزدیک ندیده‌ام، اما ۱۲۹۱ روز است که تأثیر آن را احساس می‌کنم. مانند تشعشع جامعه را از درون نابود می‌کند.

او در ادامه با ابراز امیدواری عنوان کرد: چشمانمان را کاملاً باز نگه داریم و قدرت متوقف کردن جنگ را پیدا کنیم.

برندگان بخش واقعیت مجازی

در بخش واقعیت مجازی «خداحافظی طولانی» ساخته کیت ووت و ویکتور مائس برنده بخش دستاورد شد و نگار متولی میدان شاه، برای «کمتر از ۵ گرم زعفران» برنده جایزه هیئت داوران این بخش شد و جایزه بزرگ این بخش به «ابرها ۲۰۰۰ متر بالاتر هستند» اثر سینگ چن رسید که آن را «داستانی درباره غم، خاطره و عشق و فرهنگ منحصر به فرد تایوان» توصیف کرده اند.

برندگان بخش کلاسیک‌ها

در بخش کلاسیک‌ها جایزه بهترین فیلم به «باشو غریبه کوچک» بهرام بیضایی اهدا شد و جو بچنکوفسکی و جیمز ای اسمیت به عنوان برندگان جایزه بهترین مستند این بخش برای فیلم «ماتا هاری» انتخاب شدند.

برندگان بخش افق‌ها

در بخش افق‌ها جایزه بهترین فیلم کوتاه به «بدون کِلی» ساخته لوویسا سیرن رسید. آنا کریستینا باراگان جایزه بهترین فیلمنامه بخش افق‌ها را برای فیلم «پیچک» برد و با یاد کردن از غزه، پس از سخنرانی پذیرش جایزه خود به زبان اسپانیایی، این سخنان را با شعار «فلسطین آزاد» به پایان برد.

۲ جایزه بازیگری بخش افق‌ها به بازیگران ایتالیایی رسید و عنوان بهترین بازیگر زن به بندتا پورکارولی برای فیلم «ربودن آرابلا» ساخته کارولینا کاوالی و بهترین بازیگر مرد به جیاکومو کووی برای فیلم «یک سال مدرسه» ساخته لورا سامانی رسید.

«سرزمین‌های گمشده» ساخته آکیو فوجیموتو، داستانی احساسی از پناهندگان روهینگیا که تلاش می‌کنند از اردوگاه خود در بنگلادش به خانه خود در مالزی بروند، جایزه ویژه هیئت داوران بخش افق‌ها را از آن خود کرد.

آنوپارنا روی، برنده بهترین کارگردانی بخش افق‌ها برای «آوازهای درختان فراموش شده» شد و سخنرانی خود را با درخواست همبستگی علیه اتفاقات فاجعه‌بار در فلسطین به پایان برد و تاکید کرد: هر کودکی سزاوار صلح، آزادی و رهایی است و فلسطین نیز از این قاعده مستثنی نیست.

وی در میان تشویق حضار گفت: برای فیلم برایم دست نزنید. ممکن است با گفتن این حرف کشورم را ناراحت کنم، اما این برایم مهم نیست.

کشتار مردم در فلسطین بار دیگر به عنوان صحبت پایانی فیلمسازان فیلم «در جاده» ساخته دیوید پابلوس مطرح شد، که جایزه اصلی بخش افق‌ها را از آن خود کرد.