آلرژی غذایی بزرگسالان: یک اپیدمی خاموش با افزایش ۳۷۷ درصدی شوک آنافیلاکسی
ظهور ناگهانی آلرژیهای غذایی در میانسالی دیگر یک ادعا نیست؛ یک واقعیت علمی اثباتشده است. دادههای جدید از افزایشی هشداردهنده در موارد «شوک آنافیلاکسی» خبر میدهند و محققان در پی کشف علل این اپیدمی مرموز هستند.
شواهد علمی و دادههای اپیدمیولوژیک از روند رو به رشد بروز آلرژیهای غذایی در سنین بزرگسالی حکایت دارند؛ پدیدهای که به تازگی مورد توجه جدی محققان قرار گرفته است.
واقعیت آماری یک چالش سلامت عمومی
بر اساس مطالعهای که در سال ۲۰۱۹ در نشریه JAMA Network Open منتشر شد، بیش از ده درصد از حدود چهل هزار بزرگسال مورد بررسی در ایالات متحده، اعلام کردند که پس از دوره کودکی به یک آلرژی غذایی مبتلا شدهاند. نکته هشداردهنده این که بیش از پنجاه و یک درصد از این افراد، واکنشهای آلرژیک شدید را تجربه کردهاند.
دکتر روچی گوپتا، مدیر مرکز آلرژی غذایی دانشگاه نورث وسترن، تأکید کرد: «آلرژی غذایی در بزرگسالان یک واقعیت انکارناپذیر است و شایسته توجه و سرمایهگذاری بیشتر در حوزه پژوهش و درمان است.»
این آمار تنها به نظرسنجیها محدود نمیشود. دادههای مستند شرکتهای بیمه سلامت خصوصی در بازه زمانی بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ نیز این روند صعودی را تأیید میکنند. بر این اساس، درخواستهای بیمه برای درمان «شوک آنافیلاکسی» ناشی از آلرژی غذایی، در این دوره سیصد و هفتاد و هفت درصد افزایش یافته که بیش از یکسوم مبتلایان را بزرگسالان تشکیل میدهند.
الگوی متفاوت آلرژی در بزرگسالان
الگوی آلرژی غذایی در بزرگسالان با کودکان تفاوت چشمگیری دارد. به گفته دکتر گوپتا، غذاهای دریایی شایعترین آلرژن در بین بزرگسالان محسوب میشوند؛ حتی در افرادی که سالها این مواد را بدون هیچ مشکلی مصرف کردهاند.
دکتر ادوین کیم از دانشگاه کارولینای شمالی نیز به یک نگرانی نوظهور اشاره میکند: «آلرژی به قند «آلفا-گال» موجود در گوشت پستانداران. این آلرژی منحصر به فرد، که بر اثر نیش نوع خاصی از حشرات ایجاد میشود، نمونهای از پیچیدگیهای این حوزه است.»
علائم این آلرژیها میتواند از کهیر و خارش گرفته تا مشکلات گوارشی، شوک آنافیلاکتیک و در موارد شدید حتی منجر به مرگ شود.
ریشهیابی یک اپیدمی خاموش
دلایل افزایش جهانی آلرژیهای غذایی، چه در کودکان و چه در بزرگسالان، هنوز به طور کامل شناخته نشده است. به نظر میرسد این افزایش در کشورهای توسعهیافته مشهودتر باشد. پژوهشگران عوامل متعددی را در این زمینه مؤثر میدانند:
• تغییرات محیطی و افزایش آلایندهها
• تغییر در تعادل میکروبیوم روده انسان
• تحول در الگوهای رژیم غذایی
• تغییرات هورمونی
عوامل محرک دورهای مانند جابجایی مکانی یا مواجهه با یک عفونت ویروسی و باکتریایی
دکتر جی لیبرمن یکی دیگر از فرضیههای مطرح را این گونه توضیح میدهد: «افزایش خطر آلرژی به غذاهای دریایی ممکن است با قرار گرفتن مکرر در معرض کنههای گرد و غبار و سوسک مرتبط باشد، چرا که آنتیژنهای این حشرات با آنتیژنهای میگو واکنش متقاطع نشان میدهند.»
هشدار برای تشخیص صحیح
یک یافته کلیدی این مطالعه، شکاف قابل توجه بین باور و واقعیت است. حدود بیست درصد از بزرگسالان معتقدند به آلرژی غذایی مبتلا هستند، اما تنها نیمی از این موارد توسط پزشک به طور رسمی تشخیص داده شدهاند.
دکتر گوپتا در این رابطه هشدار میدهد: «تشخیص و غربالگری دقیق برای پیشگیری از «پرهیز غذایی غیرضروری» حیاتی است. این پرهیزهای بیدلیل میتواند به شدت بر کیفیت زندگی افراد تأثیر منفی بگذارد و باعث ایجاد محدودیتهای غذایی نابجا شود.»
به نظر میرسد آلرژی غذایی در بزرگسالان به یک چالش جدی و رو به رشد در حوزه سلامت تبدیل شده که نیازمند افزایش آگاهی عمومی، سرمایهگذاری در پژوهشهای علتیابی و توسعه راهکارهای تشخیصی دقیقتر است. نادیده گرفتن این پدیده میتواند تبعات سنگین بهداشتی و اقتصادی را در پی داشته باشد.
شواهد علمی و دادههای اپیدمیولوژیک از روند رو به رشد بروز آلرژیهای غذایی در سنین بزرگسالی حکایت دارند؛ پدیدهای که به تازگی مورد توجه جدی محققان قرار گرفته است.
واقعیت آماری یک چالش سلامت عمومی
بر اساس مطالعهای که در سال ۲۰۱۹ در نشریه JAMA Network Open منتشر شد، بیش از ده درصد از حدود چهل هزار بزرگسال مورد بررسی در ایالات متحده، اعلام کردند که پس از دوره کودکی به یک آلرژی غذایی مبتلا شدهاند. نکته هشداردهنده این که بیش از پنجاه و یک درصد از این افراد، واکنشهای آلرژیک شدید را تجربه کردهاند.
دکتر روچی گوپتا، مدیر مرکز آلرژی غذایی دانشگاه نورث وسترن، تأکید کرد: «آلرژی غذایی در بزرگسالان یک واقعیت انکارناپذیر است و شایسته توجه و سرمایهگذاری بیشتر در حوزه پژوهش و درمان است.»
این آمار تنها به نظرسنجیها محدود نمیشود. دادههای مستند شرکتهای بیمه سلامت خصوصی در بازه زمانی بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ نیز این روند صعودی را تأیید میکنند. بر این اساس، درخواستهای بیمه برای درمان «شوک آنافیلاکسی» ناشی از آلرژی غذایی، در این دوره سیصد و هفتاد و هفت درصد افزایش یافته که بیش از یکسوم مبتلایان را بزرگسالان تشکیل میدهند.
الگوی متفاوت آلرژی در بزرگسالان
الگوی آلرژی غذایی در بزرگسالان با کودکان تفاوت چشمگیری دارد. به گفته دکتر گوپتا، غذاهای دریایی شایعترین آلرژن در بین بزرگسالان محسوب میشوند؛ حتی در افرادی که سالها این مواد را بدون هیچ مشکلی مصرف کردهاند.
دکتر ادوین کیم از دانشگاه کارولینای شمالی نیز به یک نگرانی نوظهور اشاره میکند: «آلرژی به قند «آلفا-گال» موجود در گوشت پستانداران. این آلرژی منحصر به فرد، که بر اثر نیش نوع خاصی از حشرات ایجاد میشود، نمونهای از پیچیدگیهای این حوزه است.»
علائم این آلرژیها میتواند از کهیر و خارش گرفته تا مشکلات گوارشی، شوک آنافیلاکتیک و در موارد شدید حتی منجر به مرگ شود.
ریشهیابی یک اپیدمی خاموش
دلایل افزایش جهانی آلرژیهای غذایی، چه در کودکان و چه در بزرگسالان، هنوز به طور کامل شناخته نشده است. به نظر میرسد این افزایش در کشورهای توسعهیافته مشهودتر باشد. پژوهشگران عوامل متعددی را در این زمینه مؤثر میدانند:
• تغییرات محیطی و افزایش آلایندهها
• تغییر در تعادل میکروبیوم روده انسان
• تحول در الگوهای رژیم غذایی
• تغییرات هورمونی
عوامل محرک دورهای مانند جابجایی مکانی یا مواجهه با یک عفونت ویروسی و باکتریایی
دکتر جی لیبرمن یکی دیگر از فرضیههای مطرح را این گونه توضیح میدهد: «افزایش خطر آلرژی به غذاهای دریایی ممکن است با قرار گرفتن مکرر در معرض کنههای گرد و غبار و سوسک مرتبط باشد، چرا که آنتیژنهای این حشرات با آنتیژنهای میگو واکنش متقاطع نشان میدهند.»
هشدار برای تشخیص صحیح
یک یافته کلیدی این مطالعه، شکاف قابل توجه بین باور و واقعیت است. حدود بیست درصد از بزرگسالان معتقدند به آلرژی غذایی مبتلا هستند، اما تنها نیمی از این موارد توسط پزشک به طور رسمی تشخیص داده شدهاند.
دکتر گوپتا در این رابطه هشدار میدهد: «تشخیص و غربالگری دقیق برای پیشگیری از «پرهیز غذایی غیرضروری» حیاتی است. این پرهیزهای بیدلیل میتواند به شدت بر کیفیت زندگی افراد تأثیر منفی بگذارد و باعث ایجاد محدودیتهای غذایی نابجا شود.»
به نظر میرسد آلرژی غذایی در بزرگسالان به یک چالش جدی و رو به رشد در حوزه سلامت تبدیل شده که نیازمند افزایش آگاهی عمومی، سرمایهگذاری در پژوهشهای علتیابی و توسعه راهکارهای تشخیصی دقیقتر است. نادیده گرفتن این پدیده میتواند تبعات سنگین بهداشتی و اقتصادی را در پی داشته باشد.
*
